“فن آداب” یعنی آداب استفاده از رسانهها به نحوی که رشد حداکثری ما را فراهم کند و ما را از آسیبهای این فضا دور نگه دارد.
برای سخن گفتن با نوجوانان در رابطه با رسانهها میتوانیم از ذات این فضا گفتگو را آغاز کنیم. سپس در رابطه با این که هر یک از این ذاتیات چه آثاری بر زندگی ما دارد به بحث و گفتگو بپردازیم. بیزمانی و بیمکانی و بیجسمی فضای رسانه را مورد بررسی قرار دهیم و چالشها و فرصتهایی که این ویژگیها برای ما به وجود می آورد را بررسی نماییم. سپس در این فضا “فن آداب” یعنی آداب استفاده از فناوری به گونهای که رشد وجودیما را به حداکثر برساند و آسیبهای آن از ما دور باشد را بیان کنیم.
در لایه خود به آسیب ها و فرصتهای این فضا برای خودمان میپردازیم. در لایه خلق به شیوهها و آدابی که در ارتباط با دیگران در این فضا لازم است اشاره میکنیم. در لایه خدا نیز به علیم و آگاه بودن خدا نسبت به فضای مجازی و اعمال و رفتارمان در این فضا اشاره کنیم.
به طور مثال در لایه ارتباط با خود اینگونه بحث را آغاز نماییم که فضای مجازی در سه لایه سخت افزار و پلتفرم و محتوا چه فرصتها و آسیبهایی برای من دارد؟ هنگام استفاده از تلفن همراه دست و گردن خود را در چه حالتی قرار دهم تا آسیب کمتری ببینم؟ آیا مشاهده پیامهای لقمهای در نظام پردازش ذهنی من تاثیر دارد؟ محتوایی که در فضای مجازی دنبال میکنم من را به چه گرایش هایی سوق میدهد؟
و یا در لایه ارتباط با خلق توجه کنیم که اثر ایموجی با اثر نوشته با اثر فایل صوتی با اثر فایلی تصویری با تماس تلفنی و اثر دیدار حضوری چه تفاوت هایی دارد و برای ارتباط با دیگران کدام گزینه بهتر است؟ اگر در فضای مجازی برای اولین بار خواستیم با کسی ارتباط برقرار کنیم چه آدابی را باید رعایت کنیم؟