افول نقش تربیتی والدین در سایه فضای مجازی
انسان تا مرگ در حال جامعه‌پذیری است، بشر در کودکی و نوجوانی به‌صورت ناخودآگاه جامعه‌پذیری انفعالی دارد؛ ولی در سنین بزرگسالی، انسان به‌صورت خودخواسته به این سمت سوق می‌یابد.
با اشاره به بازگشت به حجاب از سوی برخی افرادِ جامعه‌پذیر، ممکن است خانواده‌ی این افراد فاقد ارزش حجاب باشند؛ ولی این فرد با انتخابِ شخصی، به حجاب گرویده است.
پس باید بدانیم گرویدن به سمت ارزش‌ها و یا دوری از آن، تا پایان عمر وجود دارد؛ دراین‌بین خانواده از گروه‌های مرجعِ فرد هستند و اگر پدر و مادر آگاهی لازم را داشته و افراد فهیم و عاقلی باشند، فرد اثرپذیری بیشتری از آن‌ها خواهد داشت.
فضای مجازی موجب ارتباط بیشتر فرزندان با فناوری به‌جای خانواده است و همین مسئله جایگاه والدین و فرزندان را متزلزل کرده است و موجب شده فرزند، خانواده را اشتباه گر تلقی کند.
دراین‌بین خانواده‌ها باید به‌روز باشند و همان‌طور که سرعت دنیای اطلاعات بیشتر می‌شود، والدین نباید از فرزندان خود عقب بمانند که در این صورت، در حوزه انتقال ارزش‌ها نیز از فرزندان خود عقب‌تر خواهند ماند.
وقتی جایگاه والدین تضعیف می‌شود، باید مدرسه را به‌عنوان مرجع جایگزین در نظر بگیریم، ساختار آموزشی در تربیت بسیار مؤثر است که باید در انتقال فرهنگ بسیار قوی شود.
تهاجم فرهنگی کاملاً بی‌صدا در جامعه سوق پیدا می‌کند، امروز مصرف رسانه‌ای ما بالا رفته پس باید انسان-رسانه‌هایی داشته باشیم تا ارزش‌های فرهنگی را به نسل بعدی منتقل کنند؛ ولی گاه در انتشار اخلاق و فرهنگ دچار مشکل می‌شویم.
متأسفانه مهندسی فرهنگ را جدی نگرفته‌ایم درحالی‌که دیگر جوامع برای این مهم سرمایه‌گذاری می‌کنند.
دیدگاهتان را بنویسید